Ιακώβου Γ. Μπριλή
Συν/χου Μαθηματικού
Προέδρου του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
« Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΜΑΧΑΛΑ» .
Στη Χιό την νήσο την λαμπρή και ανθοστολισμένη
ήλθαν Σαμιώτες Μάρτιο να φέρουν λευτεριά
ο Λογοθέτης σύμφωνος μαζί με τον Μπουρνιά
άρχισαν επανάσταση μα βγήκαν γελασμένοι…
Σε Τρουλωτή κι Ασώματους ανέβηκαν στρατιώτες
και μόλις που βασίλεψε του Αυγερινού το άστρο
άρχισε πυροβολικό να ρίχνει προς το Κάστρο
όπου οι Τούρκοι έντρομοι ασφάλιζαν τις πόρτες…
Ο Διοικητής πασάς Βαχίτ εμήνυσε στην Πύλη
και ο Σουλτάνος άστραψε και βρόντησε σαν δράκος
και λέει στον Καρά Αλή «ξεκίνα κι όπου λάκκος
να τον γεμίσεις με κορμιά, Χιώτης ορθός μη μείνει…
Τους δώσαμε προνόμια και εξυπηρετήσεις
Μαστίχα να μας φέρνουνε μονάχα τους ζητώ
και στάθηκαν αχάριστοι γι αυτό και απαιτώ
δώσε το χέρι στον Βαχίτ , τρέξε να τους διαλύσεις…»
Τέλος του Μάρτη ήτανε, μέρα Μεγάλη Πέμπτη
με το νησί μυριάνθιστο γεμάτο ευωδιά
μα βγάλανε απ΄ τις θήκες τους οι Τούρκοι τα σπαθιά
και φέρανε μια Άνοιξη στο αίμα ποτισμένη.
Πάνε οι μέρες οι καλές, χάθηκε πια το κέφι
όταν η μέρα έφερε τις πρώτες ηλιαχτίδες
οι Χιώτες και οι Χιώτισσες εχάσαν τις ελπίδες
μόλις αντιληφθήκανε πως μαύρο πέπλο πέφτει…
Άνδρες, γυναίκες έσφαζαν με δίχως δισταγμό
κι όλες τις νιές και τα παιδιά με βιά τους ξεχωρίζουν
τους δένουν χειροπόδαρα γι αλλού τους προορίζουν
κι αντιλαλούν οι ρεματιές απ΄ τον αλαλαγμό.
Και τον δεσπότη ΠΛΑΤΩΝΑ κρέμασαν με προκρίτους
που είχανε στη φυλακή του κάστρου εγκλεισμένους
χειρότερα από σκυλιά τους είχαν πεινασμένους
έδειξαν οι αλλόθρησκοι τα αισθήματα του μίσους.
Μόλις εμάθαν στα Μεστά , τούτο το σκοτωμό
Στον Ταξιάρχη έτρεξαν όλοι να προσκυνήσουν
Και χάρη μία του ζητούν ν΄ αφήσει τους να ζήσουν
Να μην τους πάρει την ψυχή με ένα σφαγιασμό.
Κι απ΄τα Μεστά ένα δίστιχο έχω μεσ΄το κεφάλι
Που ‘όταν τον πλάτανο περνώ μπροστά μου ξεπροβάλλει.
«Στου Βουνακιού τον πλάτανο
Πουλί δεν πάει να κάτσει
Γιατί ειν΄οι ρίζες του πικρές
Τα φύλλα του φαρμάτσι».
Βάφτηκαν μ΄αίμα τα χωριά κι η Χώρα επλημμύριζε
σ΄ Άγιο Μηνά , Ανάβατο , Νέα Μονή ακόμα
δεν έμεινε αναπνοή πάνω από το χώμα
και ο Βαχίτ αδίστακτος καθόλου δεν ελύγιζε.
Κι οι Χιώτες προς το Μελανειός και προς Ελίντα τρέχουν
μήπως και βρούνε Ψαριανό , Υδραίϊκο καΐκι
να σώσει την ζωούλα τους από αυτή τη φρίκη
μα πάλ΄οι Τούρκοι με σπαθιά εκεί τους απαντέχουν.
Το κύμα το θαλασσινό κόκκινο είναι τώρα
ως και τα ψάρια φύγανε για τα βαθειά νερά
βλέποντας με τα μάτια τους αυτή τη συμφορά
και τ΄ αηδόνια έκλαιγαν πετώντας μεσ΄την μπόρα.
Τα Ταγκαλάκια σφάζοντας λάφυρα μόνο αρπάζουν
και ξετρυπώνουν όπου γης γέρο μα και παιδάκι
τον σέρνουν και τον εκτελούν μέσα εις το Βουνάκι
και ζώντα γυναικόπαιδα στα πλοία τους στοιβάζουν…
Φεύγουνε καράβια στη σειρά , με σκλάβους φορτωμένα
γιατί τα σκλαβοπάζαρα στην Πόλη περιμένουν
με τα πουγκιά οι άρχοντες εκεί τους αναμένουν
να τους ψωνίσουν με φλουριά σαν κούτσουρα κομμένα…
Η Ευρώπη θορυβήθηκε κι ένοιωσε αηδία
και ρεύμα μέγα γίνηκε το Φιλελληνικό
αυτό που δημιούργησε στους Τούρκους πανικό
σε λίγα χρόνια η Ελλάς θα δει ανεξαρτησία.
Ξημέρωσε όμως η βραδιά 6-7 Ιούνη
ήρθ΄ο Κανάρης με φωτιά μπουρλώτο τους ανάβει
πνίγεται ο Καρά Αλής έξω απ΄το λιμάνι
στην έκρηξη που ακούστηκε πιο πέρα κι απ΄το Γούνι.
………………………………………………………………………..
Σήμερα μνήμη στους νεκρούς , τιμή κι ευγνωμοσύνη
Μα η Χίος μας χρειάζεται τα νιάτα εδώ να ζήσουνε
να εργαστούν ειρηνικά και να μεγαλουργήσουνε
αν φύγουνε οι γέροντες η ερημιά θα μείνει…
Σήμερα μνήμη στους νεκρούς , τιμή κι ευγνωμοσύνη
η Ιστορία άθικτη στέκει και μας προτρέπει
αν οι καιροί που έρχονται φέρουνε νέα Έπη
η Ελλάδα και η Χίος μας ελεύθερη να μείνει.
ΧΙΟΣ 11/11/2020
(Γράφτηκε ακριβώς 108 χρόνια από την απελευθέρωση της Χίου το 1912.)
